|
NA LISTI Od 04.8.2010.g. /
LISTED SINCE August 4th, 2010 among leading European magazines:  |
All Rights Reserved
Publishers and owners: Peter Tase and Sabahudin Hadžialić, Whitefish Bay, WI, United States of America MI OBJEDINJUJEMO RAZLIČITOSTI... WE ARE UNIFYING DIVERSITIES |
 |
|
|
..
|
Narudžba knjiga / Purchasing of the books / Bücher bestellen
|
|
22.6.-24.6.2012. POETRY FESTIVAL
"IONIAN MUSE- SOUTH POETRY 2012", SARANDE, ALBANIA
FESTIVAL POEZIJE "Jonska muza-Južna poezija 2012", Sarande, Albanija
WORLD POETS IN ALBANIA - Participants/Ucesnici iz/from Albania, Bosnia and Herzegovina, Serbia, Croatia, Kosovo*, Greece, Cyprus, Macedonia, Russia, Syria, Italy, Montenegro, United Kingdom, USA and Bulgaria: Ali Podrimja, Visar Zhiti, Fatmir Terziu, Mujo Buçpapaj, Rajmonda Moisiu, Rudina Çupi, Vilhelme Vranari, Agim Bajrami, Odise Kote, Pandeli Koçi, Xhelal Tosku, Primo Shllaku, Lediona Braho, Fotjon Dhame, Mexhid Mehmeti, Kalosh Çeliku, Shaip Embërllahu, Sabit Rustemi, Sabit Idrizi, Linditë Ramushaj, Bujar Plloshtani, Albina Idrizi, Irena Gjoni, Agim Mato, Andrea Zarballa, Timo Mërkuri, Dashamir Malo, Vangjel Zafirati, Sejda Beganoviç , Anton Gocaj, Jeton Kelmendi, Giusseppe Napolitano, Pierfranco Bruni, Stella Leontiadou, Kostas Markou, Kostas Nusias, Elias Demirtzoglou, Marios Michaelides, Moma Radic, Sabahudin Hadžialić, Marina Kabanova, Shahin Hasani - Shkoza, Marina Zolotova, Zdravka Sheyretova, Emilia Trifonova, Annie Giavasian, Evangelia Panousi, Dimitris Varvarigos, Nadija Rebronja, Motasem Takla, Ivan Dujmović, Danica Vukelić, Josip Grosek, Theoharhs Papadhopoulos...
TV and Video recordings from Sarande, Albania
I |
II |
III - FIRST EVENING...22.6.2012. |
IV - FINAL EVENT...23.6.2012. |
Giuseppe Napolitano, Vilhelme Vranari, Sabahudin Hadžialić, husband of Vilhelme Vranari, Mexhid Mehmeti and Ali Podrimja
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Reportaža o putovanju
DIOGEN pro art magazin broj 23...str. 29-38.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
NEWS / VIJESTI / LAJM
Author of the reportage & essay: Sabahudin Hadžialić (Bosnia and Herzegovina)
|
| ||||
|
|
In memoriam Ali Podrimja (August 28, 1942 – July 21, 2012)
Author: Mexhid Mehmeti (Kosovo*)
| illyria_article_mexhid_mehmeti_2012.pdf |
|
Neistraženo nezatražena reportaža
Mogu li budan sanjati? Onaj ko želi biti pticom, valjalo bi, za početak, da izgradi gnijezdo visoko na grebenu. S.H. Zaista, godinama smo, bar mi sa prostora bivše zajedničke države koja je bezuspješno pokušavana biti uspostavljena u tri navrata, bili zasipani ideološkim predrasudama o Albaniji Envera Hodže. Zemlji bez budućnosti i zemlji sa izmanipulisanim istinama. Da bi se, zatim, desilo buđenje. Kako u Albaniji, tako i na prostoru bivše Jugoslavije. No, i to buđenje je bilo različito, zavisno od države nastale na prostoru na kojem su himnu „Hej Slaveni“ morali pjevati, unutar prividnog bratstva i jedinstva, i oni koji sa Slavenima zaista nisu imali nikakve, ama baš nikakve, veze. Ipak, to je priča za istorijske/povijesne/historijske analize. Da se pokušam usmjeriti ka buđenju koje je na ovim prostorima bilo za neke bolno, a za neke ne. Za treće je bilo prividno u stanju eutanazije, a za četvrte itekako krvavo. Peti su čekali rasplet iza ugla nadanja dok su šesti, baš kao i baklje na grbu države koja je otišla u istoriju utopije, sagorili čekajući. Ostavljam vama, poštovani čitatelji, da odaberete za vas šta vam najviše odgovara od navedenog, a ja odoh budan sanjati. 
Mapa Albanije
Mudrost nadanja
Elem, početi reportažu ispunjen predrasudama je veoma teško. No, s druge strane ispisati retke činjenicama što vrve je izuzetno lako. Vidjevši ih vlastitim očima, čuvši ih vlastitim ušima i osjetivši ih svim čulima. Albanija je zemlja nade. Kakve? One iste nade koja je ugašena na drugim prostorima. Da li je to zbog toga što se radi o relativno mladoj državi koja upravo ove godine obilježava 100 godina od kada su očevi nacije u Vlori potpisali dokument o nezavisnosti? Da li je to zbog toga što su punih četrdeset godina stremili imploziji koja se pretočila u eksploziju alternativnih nadanja današnjice? Da li je to zbog toga što, kao osobnosti ilirskog predznaka, osjetiše da je konačno vrijeme da i oni postanu nacionom podržavljeni i osvješteni? Kao najstariji, da dragi moji Slaveni, kao najstariji živući narod na ovim prostorima kojem smo mi, upravo mi Slaveni (Južni, prije svega) mnogo toga oduzeli. Mnoštvo je pitanja, a odgovor se nalazi u naslovu ove reportaže. Koju još nisam ni počeo pisati. Zbog čega? Jer me je istina vizije u neposrednom suočenju sa realitetom zapljusnula toplim talasom nade da je moguća alternativa mraku koji živimo. Ne, ne želim prejudicirati stvari, ali ono što vidjeh tokom sedmodnevnih putešestvija prostorima etničke Albanije nije bio plač za izgubljenim. Nije bila želja za tuđim. Nije bilo okrivljavanje drugih. Nije bilo licemjerje sopstvenih nakana. Nije bio pulsirajući damar bića koje nestaje. Nije bilo... A sve je bilo upravo drugačije od onoga što sam očekivao. Kakvo? 
Sarande, Albania
Albanija, sunčana strana
Albanija je prije dvadeset godina izašla iz mraka komunističke utopije. Albanija danas ima 500 kilometara auto-puta koji se povremeno prekida veoma kratko, ponegdje u vrletima prekrasne zemlje, a što izgleda kao vapaj odlazećih misli. Koje nestaju, nestaju... Bosna i Hercegovina ima 40 kilometara autoputa koji gradi eto, već deset godina. I još uvijek gradi, ponosna na mrak demokratije koji proživljava. Dok njeni vlastodršci opstaju u svojim zelenim, crvenim i plavima bojama stvarajući duginu boju suludih nakana, nestanku što streme, bez obzira bile one lijeve i/ili desne političke opcije. Albanija je zemlja sa mnoštvom Hotela[1] u izgradnji, ali i onih izgrađenih. Zatvorite oči i pomislite da ste u sobi sa klimom, raskošnog kupatila i uljudne usluge. Uz izvanrednu hranu i piće. Sunce i more. Ne, niti je to Monte Carlo, ali ni Nica, akamoli Napulj, Budva i/ili Split. Radi se o Sarande[2], malom mjestu na jugu Albanije, udaljenom 711 kilometara[3] od najsjevernije tačke ove male, velike zemlje. Probuđena iz mraka, eksplodirala je u svoj svojoj nevinosti rascvjetavši se u laticama mogućih alternativa. No, ne treba se zavaravati. Kao i svaka druga država tzv. „tranzicije“ i u njoj egzistiraju ostaci prvobitnog oblika kapitalizma, post-feudalnog društva koje poznaju samo one koji vladaju i vladane. Ali, kako i sam vidjeh, osjetih, čuh...ovdje to i nije važno. Jer ne vidjeh tužnih lica. I nisam šetao samo prostorima usmjerenim onima sa ljestvice više klase. Bijah i u klasičnim fast-food restoranima, ali i high-class restorante. Razlika je samo u načinu predstavljanja željenih proizvoda. Kvaliteta je veoma slična. ------------------------------------ [1] Info: http://albania-hotels.edialtour.com/hotels/albania/city/29/gj/gj2/title/Hotels-in-Saranda-Albania [2] Populacija 40,200 (2004) dio Sarandskog distrikta koji čini devet općina, odnosno mnogo većeg Valonskog okruga [3] Potrebno je malo dotjerati put od Himare do Sarande, ali zar ni u Francuskoj i Hrvatskoj nema serpentina (Pelješac i/ili južna Francuska) a idemo i tim putevima? 
Butrint museum
Galerija ART, Sarande
Galerija satire, Sarande
Galerija satire, Sarande
Osmijeh nade
Osmijeh na licu domaćina me nerijetko podsjeti na prostore kojim obitavaju oni Slaveni, Južni, sa početka ove priče. Sa Jadranskog mora. Gdje nerijetko imate osjećaj da bi najbolje bilo da vam pošalju žiro račun na koji da izvršimo uplatu za boravak na odmoru i da i ne dolazimo. Samo bi im smetali, zar ne? Ovdje, ako zaboravite svog bežičnog miša za lap-top na stolu gdje ste provjeravali posljednje E-mail poruke, šef osoblja restorana trči za vama dvije stotine metara vičući...“Mister, mister...“ i da bi vam ga sav zadihan uz osmijeh predao, dok ostajete zbunjeni. Ovdje, u Bosni i Hercegovini, bi ga ostavio na policu uz očekivanje da se vratite po njega. Cijene su „halo Bing, kako brat“[1], sitnica. Ness kafa je 1,5 Eura što je i za sarajevske pojmove normalna cijena. Pivo znakovitog naziva „Tirana“ kvalitetom, ali i cijenom kao naše, Sarajevsko. Dakle, dobro, a jeftino. Egzistirajuća kasina, raznovrsne noćne ponude od noćnih do disko klubova su conditio sine qua non ovdašnji. Galerije, privatne i državne, uz izložbe znanih i neznanih umjetnika dobijaju svojevrsni zamah inspiratio svakim danom. Od Galerija primijenjenih umjetnosti do Galerije satire...Od Hotela sa desetak soba čije cijene su zaista prihvatljive i variraju izmedju 20 i 40 Eura za polupansion, do onih deseterospratnica što blješte blindiranim staklima u različitim bojama gdje cijene ne prelaze 85 Eura za jednodnevni polupansion...Uređeni priobalni pojas grada koji je sav obrglio Porto Edu[2] nas vodi do mogućnosti da iz sobe idem ka prvom nivou prema doručku....zatim se spuštam na nivo kafića nekih desetak metara dalje, i po ispijanju kafice, lagano se upućujem sljedećih desetak metara dalje birajući ležajku i suncobran dok mi pogled ide po mirnim vodama Jonskoga mora zagledan u planine obližnje Grčke, Krfu stremeći. Kupajući se u moru nimfi. Opijajućih stremljenja. Sarande je udaljena od Bosne i Hercegovine autobusom punih 20 sati...ali, vjerujte, da vrijedi se i toliko voziti. Iako potpisnik ovih redova jeste naučen avionom putovati, od Sarajeva, preko Osla do Vankuvera i nazad, preko Ciriha, Beča, Rima, Zagreba i Beograda i dalje. Zbog čega je toliko, prividno, udaljena ne treba kriviti stanovnike Albanije već ukazati vlastima države Bosne i Hercegovine, ali i Albanije da nešto urade po tom pitanju. Zamislite zemlju koja nema komunikaciju sa državom koja je veoma blizu nje. Čak se ni iz Podgorice u Crnoj Gori ne može autobusom doći do Albanije. U Sarajevu, pak postoje pojedinci, koji prevoze i osoblje Ambasade Albanije u BiH do Ulcinja na samoj granici Crne Gore i Albanije. Oni se zatim prebacuju do Skadra i dalje do Tirane. Ovako, interes koji ne postoji za uobličavanje redovnih autobuskih linija ide na dušu turističkih i autoprevozničkih kompanija koji još ne iskazuju potrebu za neotkrivene dragulje u neposrednoj blizini bosanskohercegovačke granice, ali i vice versa, za naše komšije iz Albanije, dok nam nude Kubu i krstarenja morima svijeta[3]. Nemajući ništa protiv navedenog, samo ću reći da „ne vidimo šumu od drveta“. Grijeh činimo jer, iako samo naizgled daleko, Albanija je veoma blizu. ------------------------------ [1] Čuvena sentenca iz stripa o Alan Fordu (Max&Bunker) [2] kako se ova luka zvala u vrijeme Musolinijeve Italije [3] Naravno, postoje pojedinačni „izleti“ turističkim turama, ali potrebno je imati redovnije, stalne linije koje povezuju zemlje. Prijedlog: Sarajevo_Podrgorica_Tirana_Atena, ako je moguće uskladiti potrebe i mogućnosti. 
Sa kolegom i prijateljem, pjesnikom iz Italije, Giuseppe Napolitanom
Sarande
Sa kolegama i prijateljima, pjesnicima iz Albanije: Bardhy Maliqi i sa Kosova*: Albina Idrizi i Mexhid Mehmeti
„Put putuje Latif aga sa jaranom...“
Čak i kada putujete iz Sarajeva autobusom do Prištine, ne bi bilo loše svratiti u Novi Pazar na domaću kaficu, zatim se zadržati u Prištini, gradu procvjetalih nada i, zajedno sa domaćinom, kolegom i prijateljem Mexhidom Mehmetijem, posjetiti Prekazi i mjesto pogibije Adema Jasharija, borca za nezavisnost Kosova*, zatim do Turbeta Sultana Murata koji strada na Kosovu Polju zajedno sa Carom Lazarom 1389.g. i otići do Gazimestana unutar objedinjavanja različitosti u samo tridesetak kilometara vazdušne linije. Iza toga krenuti put Prizrena i Tirane, proći ljubazne granične kontrole, i imajući osjećaj da prolazite tunelom koji dijeli Francusku i Italiju ispod Alpa, proći dužinom od 6 kilometara koji je građanima Prištine omogućio da za nešto manje od tri sata (umjesto dosadašnjih sedam) budu na prelijepim pješčanim obalama Drača u Albaniji. Popiti kafu u Draču i nastaviti ka Vlori (Valonskom okrugu), posjetivši "Kuću očeva nacije", očima plešući po Mediteranu, Jadranskom moru i sve do Juga, Jonskome moru hitajući. I ako kažem da sam tek na par mjesta vidio bunkerčiće koji podsjećaju na vrijeme mraka koji je svoje otiske ostavljao punih četrdeset godina, uz ljubazno osoblje Sharr travel agencije iz Prištine koje nam je nudilo besplatna osvježenja u obliku sokova i kolačića tokom puta autobusom, neću vas prevariti. Suveniri na obali variraju od klasičnog kiča do zahtjevnih oblika koji predstavljaju prostor i vrijeme nastanka. Tišina i mirnoća kojom vam vaši domaćini žele pomoći je irealna. Toliko nestvarna da sam ne samo jednom pomislio da sam zaista negdje drugdje a ne u Albaniji, zemlji mraka, ondašnjeg. Zatim vas domaćini odvedu desetak minuta dalje, ka samoj granici sa Grčkom, ka Butrintu[1], grad istorijske patine o čijoj istoriji/povijesti/historiji postoje oprečna mišljenja kako albanskih istoričara, tako i grčkih. Bilo bi dobro da pokušaju pronaći kompromis. Da ne budu kao Slaveni, Južni, ovdašnji. -------------------------------- [1] Butrint je naseljen još u prapovijesti, a bio je i grčka kolonija, rimski grad i sjedište biskupije. Vrhunac je doživio u 4. st. pr. Kr. kada je brojao oko 10,000 stanovnika. Iz tog vremena očuvane su kiklopske zidine (6 m), akropola, Asklepijevo kazalište i hram, te oko stotinu natpisa na starogrčkom. Nakon što je proživio godine prosperiteta u Bizantskom carstvu, kratko vrijeme su ga okupirali Mlečani (1386.). Napušten je u kasnom srednjem vijeku kada se u njemu stvorila močvara koja je polako okupirala grad i prijetila bolestima. Ponovno su ga otkrili talijanski arheolozi I. Ugolini, P. Marconi i D. Mustili, koji su pokrenuli sustavna iskapanja od 1928. do 1941. godine koja su dovršili albanski arheolozi nakon Drugog svjetskog rata. Pokazalo se da su mulj i močvarna vegetacija zaštitile brojne vrijedne spomenike. Današnja arheološka lokacija je prepuna ostataka koji predstavljaju svaki od razdoblja u kojima se grad razvijao. Info: http://hr.wikipedia.org/wiki/Butrint 
Mexhid Mehmeti i Sabahudin Hadžialić u Prištini
Epilog si mouve
Naravno, odmah će se vrli pitac neki upitati: Kako je sve to moguće? Da li je ovaj autor kupljen na ovaj ili onaj način? Ko mu je platio put? Ko ga je nadahnuo inspirativnom vizijom? Odgovor je veoma jednostavan. Ne pošavši sa namjerom da pišem reportažu, krenuo sam kao učesnik na Festival poezije[1] u Sarandi, pozvan od strane prijatelja i kolege Bardhyla Maliqija, na kojem se okupilo četrdesetak pjesnika iz šesnaest država svijeta. No, to je neka, druga, također, lijepa, iskrena i esencijalno prihvatljiva priča, koju možete vidjeti na WWW stranicama DIOGEN pro kultura magazina, gledajući i čitajući fotografije i filmske zapise. Ova, pak priča, je za čovjeka, koji je obišao mnoštvo država „sa ove i one strane bare“, sve samo ne san. U Albaniji. I još nešto. Volio bih to ponovo učiniti. Budan sanjati. Da... Sabahudin Hadžialić gl. i odg. urednik DIOGEN pro kultura magazin Sarajevo, 28.6.2012. Bosna i Hercegovina -------------------------- [1] Jonska muza-Južna Poezija 2012, Edicija 6.
|
Autor: Sabahudin Hadzialic
Përktheu në shqip: Albina Idrizi Një reportazh i pahulumtuar dhe i pakërkuar, krejt i rastësishëm A MUND TË ËNDËRROHET ZGJUAR? 'Ai i cili dëshiron të jetë pëllumb, duhet, në fillim, të ndërtojë folenë sa më lartë' S. H. Vërtet, me vite të tëra, së paku ne nga vendet e ish shtetit të përbashkët i cili pa ndonjë rezultat u përpoq të rivendosej në tri baza, ishim të ngarkuar me paragjykime ideologjike për Shqipërinë e Enver Hoxhës. Vendin pa ardhmëri dhe me të vërteta të manipuluara. Për të ndodhur pastaj, zgjimi, si në Shqipëri ashtu edhe në pjesët e ish Jugosllavisë. Por edhe ky zgjim nuk ishte i njejtë varësisht vendeve të krijuara në hapësirat ku himni ‘ Hej Slaveni’ ishte i detyrueshëm brenda një bashkim - vëllazërimi sipërfaqësor, edhe për ata të cilët nuk kishin asgjë të përbashkët me Slavenët, asgjë fare. Gjithsesi, ky është një tregim përkujtues për një analizë më të thellë historike. Le të përpiqemi të përqëndrohemi kah zgjimi i cili në këto hapësira për disa ishte i dhimbshëm e për disa të tjerë, jo. Për të tretët ishte një gjendje sipërfaqësore eutanazije, e për të katërt tmerrësisht i gjakosur. Të pestët kanë pritur zgjidhjen pas këndeve të shpresës përderisa të gjashtët, ashtu si pishtari në stemën shtetërore që iku në utopi, digjeshin duke pritur më kot... Po jua lë juve, lexues të nderuar, të zgjidhni për veten tuaj çfarë më shumë ju përgjigjet nga të lartëpërmendurit, e unë po shkoj të ëndërroj zgjuar... Urtia e të shpresuarit Të fillosh një reportazh i ngarkuar përplot paragjykime, është tejet e vështirë. Por, në anën tjetër, të përshkruash gjërat përmes fakteve të rralla që gëlojnë mu para teje, është shumë e lehtë. Duke i parë me sytë e tu, duke i dëgjuar me veshët e tu, duke i ndjerë me të gjitha shqisat e tua. Shqipëria është vend i shpresës. Cilës do të pyeteni ju? Po asaj shprese e cila ishte shuar në vendet e tjera. Të jetë kjo për shkak se kishin të bëjnë me një shtet relativisht të ri i cili pikërisht këtë vit shënon 100 vjetorin që kur baballarët e kombit nënshkruan dokumentin e pavarësisë në Vlorë?! Të jetë kjo për shkak se plot dyzet vite u akumuluan në mënyrë që të zbrazeshin në një eksplodim shpresash dhe mundësish të së sotmes?! Të jetë kjo për shkak se, si pasaardhës të ilirëve e ndjenë se, më në fund, ishte koha që edhe ky popull të vetëdijësohet ...?! Anise populli më i vjetër, po pra Sllavenët e mij të dashur, populli më i vjetër i gjallë në këto hapësira, të cilin ne, pikërisht ne Sllavenët (të Jugut sidomos) u kemi shumë borxh. Ka shumë pyetje përgjigja e të cilave gjendet në vetë titullin e këtij reportazhi e të cilin unë as që kam filluar ta shkruaj akoma. Përse? Sepse tek unë, vizioni i së vërtetës gjatë ballafaqimit me realitetin u shkri në një valë të ngrohtë shprese mos e gjitha ishte vetëm një mjegullnajë e verbër me të cilin kishim jetuar gjer tani. Dhe me këtë nuk dua të paragjykoj gjërat, jo. Vetëm se, ajo që pashë gjatë këtij udhëtimi një javor nëpër trojet e Shqipërisë etnike nuk kishte të bënte aspak me ndonjë vajtim për të humburën... Nuk kishte të bënte aspak me etjen dhe pangopësinë për të huajën... Nuk kishte të bënte aspak me akuzimin e tjetrit... Nuk kishte të bënte me hipokrizinë e synimeve gllabëruese vetjake... Nuk kishte të bënte me... Ishte krejtësisht ndryshe. Po çfarë? Shqipëria, ana e ndritshme e saj Ka njëzet vite që Shqipëria doli nga utopia e errët komuniste. Sot ajo ka 500 kilometra autostradë a cila diku diku ndërprehet në pjesë të shkurtëra për ti lënë vend pamjeve befasuese të një vendi të mrekullueshëm. Ndërprerje këto që të ngjajnë në jehona të largëta të mendime të zymta tek ikin, ikin,... Bosna dhe Hercegovina ka vetëm 40 kilometra auostradë të cilën vazhdon ta ndërtojë mbi dhjetë vjet, thuaja krenare në amullinë demokratike që po e jeton. Përderisa qeveritarët e saj kënaqen së jetuari me ngjyrat e gjelbëra, të kuqe dhe të kaltra duke krijuar kështu ylberin e qëllimeve të paskrupullta egoiste drejt humbjes dhe dështimit, qofshin ata majtistë apo djathtistë në qarqet politike. Shqipëria është vend me një hoteleri[1] të në zhvillim të hovshëm. Mbyllini vetëm për një çast sytë dhe mendojeni veten në një dhomë të pajisur me aparatin klimatik, banjo luksoze dhe shërbyes të njerëzishëm. Mendojeni një asortiman të begatë ushqimesh dhe pijesh. Diell dhe det. E jo, nuk është kjo Monte Carlo, as Nice, aq më pak Napuli, Budva apo Spliti. Fjala është për Sarandën[2]. Qytetin e vogël në jug të Shqipërisë 711[3] kilometra larg prej pikës më veriore të këtij vendi. I zgjuar nga errësira ku ishte katandisur, ky shtet shpërthen duke lulëzuar në të gjitha ngjyrat e mundshme me gjithë virgjërinë e tij joshëse. Por, nuk duhet të gënjehemi. Sikur edhe çdo shtet tjetër në të ashtuquejturin ‘tranzicion’ edhe këtu egzistojnë akoma mbeturinat e kapitalizmit të parë, shoqërisë post-feudale të cilën e njohin vetëm qeveritarët. Megjithatë, siç e pashë edhe vetë, e ndjeva, e dëgjova,,, kjo këtu nuk ka edhe aq rëndësi. Askund nuk pashë fytyra të pikëlluara. Dhe të jeni të bindur se nuk kam vizituar vetëm pjesët e parapara për shtresën e lartë. Isha në restoranet klasike të fast-food po edhe në ato high-class. Mes tyre dallonte vetëm mënyra e prezentimit të prodhimeve. Kualiteti ishte pothuaj tërësisht i ngjashëm. Kur shpresa buzëqesh Buzëqeshja në fytyrat e vendasve, jo rrallë më kujtonte hapësirat e vendbanuara me Slavenët, Jugorët e adriatikut të përmendur në nismën e këtij rrëfimi, të cilët shpeshherë të mbjellin atë ndjenjën se më mirë do të ishte t’ua dërgonin numrin e llogarisë bankare për të paguar qëndrimin e pushimit e të mos shkoje fare. Vetëm do tu pengoje, apo jo? Këtu, në Shqipëri, nëse ndodh ta harroni miun e palidhur të laptopit tuaj në tavolinën ku para pak çastesh keni shikuar për herë të fundit e-mailet tuaja, vetë kryepersoneli i restoranit do të vrapojë pa frymë pas jush 200 metra duke thirrur...’Mister, mister...’ për t’jua dhënë sendin e harruar me buzëqeshje në fytyrë e për të të lënë pastaj pa fjalë nga mahnitja. Në Bosnë dhe Hercegovinë, të njejtin do ta vendosnin diku në ndonjë raft për të pritur të ktheheshe pas tij. Çmimet janë ‘halo Bing, kako brat’[4],... imtësira. Ness kafeja është 1.5 euro, çmim ky që i përgjigjet një çmimoreje normale Sarajevase. Birra me emrin domethënës’Tirana’ përputhet jo vetëm për nga sinonimi dhe kualiteti por edhe çmimi i arsyeshëm me tonën, Sarajevase. Pra, mirë dhe lirë. Kazinot egzistuese në Shqipëri, me oferta të llollojshme nate duke u nisur nga disko klubet, janë conditio si ne qua non të këtushme. Galeritë, si ato private ashtu edhe ato shtetorore, me ekspozita artistësh të njohur e të panjohur, përditë e më shumë marrin botëkuptimin e llojit inspirativ që nga galeritë e arteve aplikative e deri te galeritë satirike... Hotelet prej dhjetra dhomash çmimet e të cilave varojnë mes 20 dhe 40 euro për gjysëm pansion deri te ato dhjetëkatëshe që shkëlqejnë nga dirtaret e blinduara ngjyrash të ndryshme ku çmimet nuk kalojnë 85 euro për një gjysëm pansion ditor. Shiriti bregdetar i qytetit i rregulluar bukur, përqafon i gjithi Porto Edun[5], të krijon mundësinë që nga dhoma ku gjendesh të zbresësh menjëherë tek rreshti i parë i lokaleve për të ngrënë mëngjesin... pastaj vazhdon nëpër radhën e kafiterive dhjetra metra më larg, dhe pas kafesë, në dhjetra metra të tjerë mund të zgjedhësh çadrën dhe shtratin për rrezitje mu në mes të plazhit. Dhe krejt këto pa ndarë për asnjë çast shikimin nga deti i bukur dhe i qetë i Jonit ku pasqyrohen malet e afërta të Greqisë me Korfuzin përballë. Saranda, me autobus është larg Bosnës dhe Hercegovinës plot 20 orë... por, besomëni që e vlen edhe aq, ndonëse autori i këtyre rreshtave është mësuar të udhëtojë me aeroplan nga Sarajeva nëpërmjet Oslos deri në Vankuver dhe mbrapa, nëpërmjet Cyrihut, Vjenës, Romës, Zagrebit, Beogradit dhe më tej. Është e qartë që për këtë largësi nuk duhet fajësuar banorët e Shqipërisë por duhet treguar qeveritarëve shtetërorë të Bosnës dhe Hercegovinës e edhe atyre të Shqipërisë, se duhet bërë sa më shpejt diçka lidhur me këtë. Imagjinoni një vend që nuk ka lidhje komunikuese me shtetin më të afërt të saj. Madje as nga Podgorica e Malit të Zi nuk ka lidhje autobusi me Shqipërinë. Në Sarajevë, megjithatë, egzistojnë individë, të cilët bartin personelin e Ambasadës Shqiptare në Bosnë dhe Hercegovinë, Ulqin e gjer në kufirin mes Malit të Zi dhe Shqipërisë. Ata pastaj hidhen në Shkodër dhe vazhdojnë për Tiranë. Kështu, në interes të të dy palëve është i domosdoshëm krijimi i një linje të rregullt autobusësh gjë kjo e cila më së shumti rëndon ndërgjegjen e kompanive turistike dhe autotransportuese për heshtjen e thesareve dhe resurseve natyrore mu në afërsi të kufirit bosnahercegovanas teksa na ofrojnë Kubën dhe lundrimet tejoqeanike, e po kjo vlen njësoj edhe për fqinjët tanë nga Shqipëria.[6] Po duke mos qenë as kundër këtyre udhëtimeve, unë vetëm dua të shtoj se ‘ nga drunjët nuk po e shohim malin’. Bëjmë mëkat të madh sepse, edhe pse në dukje larg, Shqipëria në të vërtetë është shumë afër. ‘Ecë rrugës Latif aga me jaranë...’ Sikur të udhëtonit me autobus nga Sarajeva në Prishtinë nuk do të bënit keq të kthenit në Novi Pazar për një kafe shtëpie, me mikun dhe kolegun Mexhid Mehmeti të vizitonit Prekazin dhe vendvrasjen e Adem Jasharit, luftëtarit të denjë për pavarësinë e Kosovës, pastaj Tyrben e Sultan Muratit i cili vritet në Fushë Kosovë bashë me Car Lazarin (1389). Më tej të merrni rrugën për Prizren dhe Tiranë, duke kaluar plot dashamirësi kontrollin kufitar dhe me përshtypjen se jeni duke përshkuar tunelin i cili ndan Francën me Italinë, në më pak se tri orë (në vend të shtatë orëve dikur), sakaq gjendesh në plazhin e mrekullueshëm të Durrësit në Shqipëri. Aty pi kafenë dhe vazhdon kah Vlora duke vizituar ‘Shtëpinë e Baballarëve të Kombit’ e duke lozur me shikim mbi Mediteran, nëpër valët e Adriatikut e gjer tek deti Jon, në jug. Dhe, nëse ju them se gjatë këtij udhëtimi gjithnjë të shoqëruar me personelin dashamirës të agjensisë Sharr Travel nga Prishtina i cili na ofroi ëmbëlsira dhe pije freskuese falas përgjatë rrugës, në krejt pak vende kam parë bunkerë të vegjël, relike të së kaluarës së errët të dyzet viteve, nuk ju gënjej aspak. Suvenirët përreth bregdetit qëndronin mes kiçit klasik dhe modeleve kërkuese të kohës. Qetësia dhe paqja me të cilën vendasit duan t’ju ndihmojnë është pothuaj ireale. Aq e pabesueshme sa jo vetëm njëherë jam pyetur mos vallë jam diku tjetër e jo në Shqipëri, vendin e errësirës dhe makthit të dikurshëm. Pastaj, vendasit do t’ju shpiejnë në Butrint[7], dhjetra minuta tej Sarandës, qytetin historik për të cilin egzistojnë versione të ndryshme nga ana e historianëve shqiptarë dhe atyre grek. Do të ishte mirë të gjindet një kompromis mes dy palëve. Epilogu si mouve Natyrisht, dikush edhe mund të pyetet: Si është e mundur? Është i shitur ky autor? Kush ia pagoi rrugën? Kush e frymëzoi me këtë vizion inspirues? Përgjegjja është shumë e thjeshtë dhe e qartë. Pa pasur qëllimin të shkruaj reportazh, jam nisur si një pjesëmarrës në Festivalin e Poezisë në Sarandë ku u tubuan mbi dyzet poetë nga 16 vende të ndryshme të botës, i ftuar nga miku dhe kolegu Bardhyl Maliqi. Por, ky është një tregim më vete, i bukur, i sinqertë dhe tërheqës, të cilin mund ta shihni në www faqet DIOGEN pro kultura magazina, duke u kënaqur me pamjet fotografike dhe filmike të këtij manifestimi. Ky tregim, para së gjithash, për njeriun i cili ka vizituar shumë vende nga të gjitha anët e botës, mund të jetë gjithçka tjetër vetëm jo ëndërr. Jo ëndërr në Shqipëri. Edhe diçka. Do të doja ta përsërisja prapë. Të ëndërroj i zgjuar. Po... [1]Info: http://albania-hotels.edialtour.com/hotels/albania/city/29/gj/gj2/title/Hotels-in-Saranda-Albania [2] Saranda numëron afër 40.200 banorë(2004) dhe përbëhet nga dhjetë komuna, gjegjësisht pjesa më e madhe e rrethit të Valonës. [3] Është e nevojshme të rregullohet rruga nga Himara në Sarandë, por tekefundit edhe Franca e Kroacia posedojnë rrugë të tilla e megjithatë nuk na pengojnë të shkojmë. [4] Një sentencë e njohur nga ilustrimet e Alan Fordit (Maks & Bunker) [5] Kështu quhej kjo pjesë në kohën e Italisë Musoline [6]]Natyrisht, egzistojnë ture turistike private por është e nevojshme dhe më se e dobishme të krijohen lidhje të rregullta që do të lidhnin këto vende. Propozim:Sarajevë-Podgoricë-Tiranë-Athinë, nëse është e mundur të shqyrtohen nevojat dhe mundësitë e përbashkëta [7] Qyteti i Butrintit ishte i banuar që nga parahistoria, një kohë ishte edhe koloni greke, qytet romak dhe seli peshkopësh. Kulmin e zhvillimit të tij e arriti më shek IV para Krishtit, kur numëronte rreth 10.000 banorë. Nga kjo kohë janë të ruajtura mure ciklopi (6m), akropoli, teatri dhe tempulli i Asklepit, si dhe qindra mbishkrime në greqishten e vjetër. Pasi mbijetoi vitet e prosperimit të Mbretërisë Bizantine, për një kohë të shkurtër u okupua nga Mleçanët 1386(shën. i autorit). Lirohet nga gjysma e dytë e shekullit të mesëm kur brenda tij krijohet një kënetë e cila dalëngadalë po pushtonte qytetin dhe kërcënonte të sëmurët. Përsëri e zbulojnë arkeologët italianë I. Ugolini, P. Marconi dhe D. Mustili, të cilët inicuan gërmime sistematike nga viti 1928 e deri në vitin 1941, gërmime këto që u përfunduan nga arkeologët shqiptarë pas Luftës së Dytë Botërore. Është vërtetuar se llumi dhe vegjetacioni i kënetës ka mbrojtur monumentet e çmuara. Ky vend arkeologjik sot është përplot mbetje ku secili prej tyre paraqet një periudhë të caktuar kohe nëpër të cilën u zhvillua ky qytet. Info: http://hr.wikipedia.org/wiki/Butrint 
Butrint
Butrint
Butrint
Butrint
Amfiteatar u Butrintu
Ali Pašina tvrđava u Butrintu
Ispred balkona skupštine u Vlori & Valoni gdje je proglašena nezavisnost Albanije 28.11.1912.g.
Vlora & Valona
Gazimestan, Kosovo Polje
Grob/Mezar Sultana Murata unutar Turbeta (Kosovo Polje)
Spomen obilježje Ademu Jashariju & porodici - Prekazi, Kosovo*
| ||||||||
3.7.2012.- Prijem u Ambasadi Republike Albanije u Bosni i Hercegovini
za gl. i odg. urednika DIOGEN pro kultura magazina,
književnika Sabahudina Hadžialića (English and Albanian down below)
Ambasador Republike Albanije u BiH, njegova ekselencija, gosp. Flamur Gashi i književnik Sabahudin Hadžialić, 3.7.2012.
|
U utorak, 3.7.2012., je u rezidenciji Ambasade Republike Albanije u Sarajevu, na poziv Ambasadora Republike Albanije u Bosni i Hercegovini, njegove ekselencije, gosp. Flamura Gashija, gl. i odg. urednik DIOGEN pro kultura magazina, književnik Sabahudin Hadzialic primljen u audijenciju kod Ambasadora Gashija.
Tokom otvorenog i srdačnog razgovora, Ambasador Gashi se zahvalio književniku Hadžialiću na izvanrednoj reportaži (naslov: MOGU LI BUDAN SANJATI?) o Albaniji koju smo objavili na online stranicama DIOGEN pro kultura magazina(http://diogen.weebly.com/ionic-poetry-2012-sarande-albania.html), ali i u DIOGEN pro art magazinu broj 23. (http://diogen.weebly.com/willy-et-emily-marceau.html - elektronsko i štampano izdanje) i MaxMinus magazinu (http://maxminus.weebly.com/ specijalni broj 2_47 od 1.7.2012. - elektronsko i štampano izdanje) 28.6.2012.g., a prenio u cjelosti, uz prevod Albine Idrizi na albanski jezik i Nedjeljnik NACIONAL (Tirana, Albania br. 154, 1.7.-7.7.2012.) od 1.7.2012.g.: http://gazeta-nacional.com/wp-content/uploads/2012/07/gazeta-nacional-154.pdf Ambasador Gashi je, tokom razgovora, za reportažu našeg urednika naglasio...citat...:"Izvanredna reportaža..od A...do Ž...", kraj citata. Književnik Hadžialić se zahvalio Ambasadoru na podršci istovremeno mu uručivši i, sada već, kolekcionarsko izdanje PRVOG GODIŠNJAKA DIOGEN pro kultura magazina (2010-2011), kao i vlastitu književnu trilogiju (pjesme, priče i aforizmi&misli, izdanje 2010). U toku razgovora naglašena je mogućnost saradnje našeg magazina sa Ambasadom Republike Albanije u okviru budućih zajedničkih kulturnih projekata koji su u planu za realizaciju. 
Sekretar Ambasade, gdja Suada Adženal
|
Përktheu në shqip: Albina Idrizi
3.7.2012.- Pritje në Ambasadën e Republikës së Shqipërisë në Bosne dhe Hercegovinë për kryeredaktorin dhe redaktorin përgjegjës të revistës DIOGEN pro kultura, shkrimtarit Sabahudin Hadzialiç
Të martën, 3.7 2012, në rezidencën e Ambasadës së Republikës së Shqipërisë në Sarajevë, me ftesën e Ambasadorit të Republikës së Shqipërisë në Bosne dhe Hercegovinë, shkëlqesisë së tij z. Flamur Gashit, kryeredaktori dhe redaktori përgjegjës i revistës DIOGEN pro kultura, shkrimtari Sabahudin Hadzialiç u pranua në audiencë tek Ambasadori Gashi.
Gjatë bashkëbisedimit të hapur e të përzemërt, Ambasadori Gashi falenderon shkrimtarin Hadzialiç për reportazhin e jashtëzakonshëm (titulli: A MUND TË ËNDËRROHET ZGJUAR?) për Shqipërinë, reportazh të cilin veç e kemi publikuar në faqet online të revistës DIOGEN pro kultura (http://diogen.weebly.com/ionic-poetry-2012-sarande-albania.html), në revistën nr. 23, DIOGEN pro art . (http://diogen.weebly.com/willy-et-emily-marceau.html - botim i shtypur dhe elektronik), si dhe në revistën MaxMinus (http://maxminus.weebly.com/ me numrin special 2_47 nga 1.7.2012 – botim i shtypur dhe elekronik) 28.6.2012, i përcjellur në tërsi edhe nga javorja NACIONAL në përkthim të Albina Idrizit (Tirana, Shqipëria nr. 1.7.-7.7.2012.) nga 1.7.2012. http://gazeta-nacional.com/wp-content/uploads/2012/07/gazeta-nacional-154.pdf
Gjatë bisedës, Ambasadori Gashi, për reportazhin e redaktorit tonë theksoi...citim: ‘ Reportazh i jashtëzakonshëm...nga A.. deri në ZH...’ ,fund i citimit.
Shkrimtari Hadzialiç i falenderohet Ambasadorit për mbështetje duke i dhuruar , tani më të përmbledhur, PËRVJETORIN E PARË TË REVISTËS DIOGEN pro kultura (2010-2011), si dhe trilogjinë e tij letrare (poezi, tregime, aforizma & mendime, botim i 2010-ës)
Në bisedë e sipër u diskutua mundësia e një bashkëpunimi të revistës sonë me Ambasadën e Republikës së Shqipërisë në kuadër të projekteve të përbashkëta kulturore të parapara për realizim.
3.7.2012.- Pritje në Ambasadën e Republikës së Shqipërisë në Bosne dhe Hercegovinë për kryeredaktorin dhe redaktorin përgjegjës të revistës DIOGEN pro kultura, shkrimtarit Sabahudin Hadzialiç
Të martën, 3.7 2012, në rezidencën e Ambasadës së Republikës së Shqipërisë në Sarajevë, me ftesën e Ambasadorit të Republikës së Shqipërisë në Bosne dhe Hercegovinë, shkëlqesisë së tij z. Flamur Gashit, kryeredaktori dhe redaktori përgjegjës i revistës DIOGEN pro kultura, shkrimtari Sabahudin Hadzialiç u pranua në audiencë tek Ambasadori Gashi.
Gjatë bashkëbisedimit të hapur e të përzemërt, Ambasadori Gashi falenderon shkrimtarin Hadzialiç për reportazhin e jashtëzakonshëm (titulli: A MUND TË ËNDËRROHET ZGJUAR?) për Shqipërinë, reportazh të cilin veç e kemi publikuar në faqet online të revistës DIOGEN pro kultura (http://diogen.weebly.com/ionic-poetry-2012-sarande-albania.html), në revistën nr. 23, DIOGEN pro art . (http://diogen.weebly.com/willy-et-emily-marceau.html - botim i shtypur dhe elektronik), si dhe në revistën MaxMinus (http://maxminus.weebly.com/ me numrin special 2_47 nga 1.7.2012 – botim i shtypur dhe elekronik) 28.6.2012, i përcjellur në tërsi edhe nga javorja NACIONAL në përkthim të Albina Idrizit (Tirana, Shqipëria nr. 1.7.-7.7.2012.) nga 1.7.2012. http://gazeta-nacional.com/wp-content/uploads/2012/07/gazeta-nacional-154.pdf
Gjatë bisedës, Ambasadori Gashi, për reportazhin e redaktorit tonë theksoi...citim: ‘ Reportazh i jashtëzakonshëm...nga A.. deri në ZH...’ ,fund i citimit.
Shkrimtari Hadzialiç i falenderohet Ambasadorit për mbështetje duke i dhuruar , tani më të përmbledhur, PËRVJETORIN E PARË TË REVISTËS DIOGEN pro kultura (2010-2011), si dhe trilogjinë e tij letrare (poezi, tregime, aforizma & mendime, botim i 2010-ës)
Në bisedë e sipër u diskutua mundësia e një bashkëpunimi të revistës sonë me Ambasadën e Republikës së Shqipërisë në kuadër të projekteve të përbashkëta kulturore të parapara për realizim.
03/07/2012. - Reception at the Embassy of the Republic of Albania, Bosnia and Herzegovina for the Editor in chief of DIOGEN pro culture magazine in, writer Sabahudin Hadzialic
On Tuesday, 3.7.2012., at the residence of the Embassy of the Republic of Albania in Sarajevo, invited by the Ambassador of the Republic of Albania in Bosnia and Herzegovina, His Excellency, Mr. Flamur Gashi, was Editor in chief of DIOGEN pro culture magazine of the magazine, writer Sabahudin Hadzialic.
During an open and cordial conversation, the Ambassador expressed gratitude to the writer Sabahudin Hadžialić for the extraordinary reportage (title: CAN I DREAM AWAKEN?) on Albania, which we have published on the online site of DIOGEN pro culture magazine (http://diogen.weebly.com/ionic-poetry Sarande-2012-albania.html) , but also in DIOGENE pro art magazine number 23 (http://diogen.weebly.com/willy-et-emily-marceau.html - electronic and printed version) and MaxMinus magazine (special issue No 2_47: http://maxminus.weebly.com/ - electronic and printed version) on 28.6.2012.g., and transferred in its entirety, with the translation of Albine Idrizi into the Albanian language in weekly NACIONAL (Tirana, Albania no. 154, July 1 to July 7, 2012.) of 1.7.2012.g.:
http://gazeta-nacional.com/wp-content/uploads/2012/07/gazeta-nacional-154.pdf
Ambassador Gashi, during the interview, fot the reportage of our editor said ... quote ... "Excellent reportage from .. A. .. to Z ..." end quote.
Writer Hadzialic thanked Ambassador for the support while handing him now even, the collector's edition of FIRST ANNUAL DIOGEN pro culture magazine (2010-2011), as well as his own literary trilogy (poems, stories and aphorisms & thoughts, edition 2010).
During the talks it has been highlighted the possibility of cooperation of our magazine with the Embassy of the Republic of Albania in the future in regards joint cultural projects that are planned for realization.
On Tuesday, 3.7.2012., at the residence of the Embassy of the Republic of Albania in Sarajevo, invited by the Ambassador of the Republic of Albania in Bosnia and Herzegovina, His Excellency, Mr. Flamur Gashi, was Editor in chief of DIOGEN pro culture magazine of the magazine, writer Sabahudin Hadzialic.
During an open and cordial conversation, the Ambassador expressed gratitude to the writer Sabahudin Hadžialić for the extraordinary reportage (title: CAN I DREAM AWAKEN?) on Albania, which we have published on the online site of DIOGEN pro culture magazine (http://diogen.weebly.com/ionic-poetry Sarande-2012-albania.html) , but also in DIOGENE pro art magazine number 23 (http://diogen.weebly.com/willy-et-emily-marceau.html - electronic and printed version) and MaxMinus magazine (special issue No 2_47: http://maxminus.weebly.com/ - electronic and printed version) on 28.6.2012.g., and transferred in its entirety, with the translation of Albine Idrizi into the Albanian language in weekly NACIONAL (Tirana, Albania no. 154, July 1 to July 7, 2012.) of 1.7.2012.g.:
http://gazeta-nacional.com/wp-content/uploads/2012/07/gazeta-nacional-154.pdf
Ambassador Gashi, during the interview, fot the reportage of our editor said ... quote ... "Excellent reportage from .. A. .. to Z ..." end quote.
Writer Hadzialic thanked Ambassador for the support while handing him now even, the collector's edition of FIRST ANNUAL DIOGEN pro culture magazine (2010-2011), as well as his own literary trilogy (poems, stories and aphorisms & thoughts, edition 2010).
During the talks it has been highlighted the possibility of cooperation of our magazine with the Embassy of the Republic of Albania in the future in regards joint cultural projects that are planned for realization.
MAGAZINE "NACIONAL", ALBANIA
13.8.2012.
Author: Danica Vukotić, Croatia
|
|
|
|
.
Copyright © 2018 Sabahudin Hadžialić & Peter Tase
Design: Sabi / Autors & Sabahudin Hadžialić
Design LOGO - getrhythm as of 1.7.2018O
Design LOGO (2009 - 1.7.2018) - Stevo Basara.
Freelance gl. i odg. urednik od / Freelance Editor in chief as of 2009:
Sabahudin Hadžialić
All Rights Reserved. Publishers and owners: Peter Tase & Sabahudin Hadžialić
Whitefish Bay, WI, United States of America
Diogen pro kultura magazin (Online)
ISSN 2296-0929
Diogen pro kultura magazin (Print)
ISSN 2296-0937
Library of Congress USA / Biblioteka - Knjižnica Kongresa SAD
Contact Editorial board E-mail: [email protected];
Narudžbe/Order: http://www.diogenpro.com/diogen-all-in-one.html
Pošta/Mail BiH: Sabahudin Hadžialić, Grbavička 32, 71000 Sarajevo i/ili Dr. Wagner 18/II, 70230 Bugojno, Bosna i Hercegovina
Pošta/Mail USA: Peter Tase, 5023 NORTH BERKELEY BLVD. WHITEFISH BAY, WI, 53217, USA
Design: Sabi / Autors & Sabahudin Hadžialić
Design LOGO - getrhythm as of 1.7.2018O
Design LOGO (2009 - 1.7.2018) - Stevo Basara.
Freelance gl. i odg. urednik od / Freelance Editor in chief as of 2009:
Sabahudin Hadžialić
All Rights Reserved. Publishers and owners: Peter Tase & Sabahudin Hadžialić
Whitefish Bay, WI, United States of America
Diogen pro kultura magazin (Online)
ISSN 2296-0929
Diogen pro kultura magazin (Print)
ISSN 2296-0937
Library of Congress USA / Biblioteka - Knjižnica Kongresa SAD
Contact Editorial board E-mail: [email protected];
Narudžbe/Order: http://www.diogenpro.com/diogen-all-in-one.html
Pošta/Mail BiH: Sabahudin Hadžialić, Grbavička 32, 71000 Sarajevo i/ili Dr. Wagner 18/II, 70230 Bugojno, Bosna i Hercegovina
Pošta/Mail USA: Peter Tase, 5023 NORTH BERKELEY BLVD. WHITEFISH BAY, WI, 53217, USA